belle-mère, jeśli wszyscy dowiedzą się, że udaję... jej pokojówkę. — To zrozumiałe. Nie pojmuję tylko, dlaczego narażałaś się na niebezpieczeństwo, o którym nawet nie mogę myśleć. Tempera usłyszała drżenie w jego głosie. Tak bardzo ją to wzruszyło, że wtuliła twarz w jego ramię i wyszeptała: — Teraz jestem... bezpieczna. — I zawsze będziesz — odparł. — Nigdy cię nie opuszczę, a jeśli ktokolwiek znów spróbuje cię skrzywdzić, zabiję go! Ostry ton w głosie księcia przywiódł jej na myśl lorda Eustace'a i Tempera spojrzała w kierunku zamkniętych drzwi gabinetu. — Nigdy już nie zrobi ci krzywdy — zapewnił ją książę. 165 — Jeśli będzie... śledztwo, ludzie dowiedzą się o... mnie, a to może... zrujnować belle-mère. — To takie podobne do ciebie, moja piękna. Zawsze myślisz o wszystkich, tylko nie o sobie — powiedział książę. — Jestem pewien, że hrabia znajdzie jakieś wyjście. Teraz obchodzą mnie tylko twoje usta. Znów obsypał ją pocałunkami i znów Tempera nie mogła myśleć o niczym, tylko o nim. Kiedy dołączył do nich hrabia, okazało się, że wszystkim się zajął. Pocałował Temperę w policzek i powiedział: — Widząc cię w ramionach Velde'a, sądzę, że mogę mu pogratulować, tak jak on może gratulować mnie. — Jestem taka szczęśliwa z powodu belle-mère. — A ja cieszę się twoim szczęściem — odparł hrabia. — Twój ojciec nie pragnąłby dla ciebie niczego więcej. Mówił z taką szczerością, że Temperze łzy stanęły w oczach. — Jestem bardzo... bardzo szczęśliwa! — Nikt nie jest bardziej szczęśliwy niż ja — powiedział książę. — Myślę, że los uśmiecha się do nas wszystkich — stwierdził hrabia. — Lecz musimy być rozsądni. Jakikolwiek skandal jest nie do pomyślenia. — A co z Eustace'em? — zainteresował się książę. — Nakazałem mu opuścić twój dom w ciągu godziny — odrzekł hrabia. — Oświadczyłem mu też, że jeśli nie wyjedzie do Afryki Południowej, do swojego ojca, wniesiesz przeciwko niemu pozew do sądu nie tylko w sprawie kradzieży, ale i usiłowania zabójstwa! Tempera wydała okrzyk protestu, a hrabia wyjaśnił: — Nie bójcie się. Chciałem go przestraszyć i udało mi się. Zrobi to, co mu sugerowałem. Nie ma innego wyjścia. 166 — Jesteś pewien, że cię posłucha? — Całkowicie — odparł hrabia ponurym głosem. — Powiedziałem mu, że przez pięć lat obowiązuje go zakaz przyjazdu do Europy. Jestem przekonany, że nie po raz pierwszy ukradł oryginały i podstawił za nie kopie. Natychmiast chcę wszcząć śledztwo.